1 Εἰς μέσον δὲ τοῦ πεδίου ἔδειξέ μοι πέτραν μεγάλην λευκὴν ἐκ τοῦ πεδίου ἀναβεβηκυῖαν . ἡ δὲ πέτρα ὑψηλοτέρα ἦν τῶν ὀρέων , τετράγωνος , ὥστε δύνασθαι ὅλον τὸν κόσμον χωρῆσαι . 2 παλαιὰ δὲ ἦν ἡ πέτρα ἐκείνη , πύλην ἐκκεκομμένην ἔχουσα · ὡς πρόσφατος δὲ ἐδόκει μοι εἶναι ἡ ἐκκόλαψις τῆς πύλης . ἡ δὲ πύλην οὕτως ἔστιλβεν ὑπὲρ τὸν ἥλιον , ὥστε με θαυμάζειν ἐπὶ τῇ λαμπηδόνι τῆς πύλης . 3 κύκλῳ δὲ τῆς πύλης εἱστήκεισαν παρθένοι δώκεκα . αἱ οὖν τέσσαρες αἱ εἰς τὰς γωνίας ἑστηκυῖαι ἐνδοξότεραί μοι ἐδόκουν εἶναι · καὶ αἱ ἄλλαι δὲ ἔνδοξοι ἦσαν . εἱστήκεισαν δὲ εἰς τὰ τέσσαρα μέρη τῆς πύλης , ἀνὰ μέσον αὐτῶν ἀνὰ δύο παρθένοι . 4 ἐνδεδυμέναι δὲ ἦσαν λινοῦς χιτῶνας καὶ περιεζωσμέναι ἦσαν εὐπρεπῶς , ἔξω τοὺς ὤμους ἔχουσαι τοὺς δεξιοὺς ὡς μέλλουσαι φορτίον τι βαστάζειν . οὕτως ἕτοιμοι ἦσαν · λίαν γὰρ ἱλαραὶ ἦσαν καὶ πρόθυμοι . 5 μετὰ τὸ ἰδεῖν με ταῦτα ἐθαύμαζον ἐν ἐμαυτῷ , ὅτι μεγάλα καὶ ἔνδοξα πράγματα βλέπω . καὶ πάλιν διηπόρουν ἐπὶ ταῖς παρθένοις , ὅτι τρυφεραὶ οὕτως οὖσαι ἀνδρείως εἱστήκεισαν ὡς μέλλουσαι ὅλον τὸν οὐρανὸν βαστάζειν . 6 καὶ λέγει μοι ὁ ποιμήν · Τί ἐν σεαυτῷ διαλογίζῃ καὶ διαπορῇ καὶ σεαυτῷ λύπην ἐπισπάσαι ; ὅσα γὰρ οὐ δύνασαι νοῆσαι , μὴ ἐπιχείρει , συνετὸς ὤν , ἀλλ᾿ ἐρώτα τὸν κύριον , ἵνα λαβὼν σύνεσιν νοῇς αὐτά . 7 τὰ ὀπίσω σου ἰδεῖν οὐ δύνῃ τὰ δὲ ἔμπροσθέν σου βλέπεις ἃ οὖν ἰδεῖν οὐ δύνασαι , ἔασον , καὶ μὴ στρέβλου σεαυτόν · ἃ δὲ βλέπεις , ἐκείνων κατακυρίευε καὶ περὶ τῶν λοιπῶν μὴ περιεργάζου · πάντα δέ σοὶ ἐγὼ δηλώσω , ὅσα ἄν σοὶ δείξω . ἔμβλεπε οὖν τοῖς λοιποῖς .
