1 Ἐντέλλομαί σοὶ , φησίν , φυλάσσειν τὴν ἁγνείαν , καὶ μὴ ἀναβαινέτω σου ἐπὶ τὴν καρδίαν περὶ γυναικὸς ἀλλοτρίας ἢ περὶ πορνείας τινος ἢ περὶ τοιούτων τινῶν ὁμοιωμάτων πονηρῶν , τοῦτο γὰρ ποιῶν μεγάλην ἁμαρτίαν ἐργάζῃ . τῆς δὲ σῆς μνημονεύων πάντοτε γυναικὸς οὐδέποτε διαμαρτήσεις . 2 ἐὰν γὰρ αὕτη ἡ ἐνθύμησις ἐπὶ τὴν καρδίαν σου ἀναβῇ , διαμαρτήσεις , καὶ ἐὰν ἕτερα οὕτως πονηρά , ἁμαρτίαν ἐργάζῃ · ἡ γὰρ ἐνθύμησις αὕτη θεοῦ δούλῳ ἁμαρτία μεγάλη ἐστίν · ἐὰν δέ τις ἐργάσηται τὸ ἔργον τὸ πονηρὸν τοῦτο , θάνατον ἑαυτῷ κατεργάζεται . 3 βλέπε οὖν σύ · ἀπέχου ἀπὸ τῆς ἐνθυμήσεως ταύτης · ὅπου γὰρ σεμνότης κατοικεῖ , ἐκεῖ ἀνομία οὐκ ὀφείλει ἀναβαίνειν ἐπὶ καρδίαν ἀνδρὸς δικαίου . 4 λέγω αὐτῷ · κύριε , ἐπίτρεψόν μοι ὀλίγα ἐπερωτῆσαί σὲ . Λέγε , φησίν . κύριε , φημί , εἰ γυναῖκα ἔχῃ τις πιστὴν ἐν κυρίῳ καὶ ταύτην εὕρῃ ἐν μοιχείᾳ τινί , ἆρα ἁμαρτάνει ὁ ἀνὴρ συνζῶν μετ᾿ αὐτῆς ; 5 Ἄχρι τῆς ἀγνοίας , φησίν , οὐχ ἁμαρτάνει · ἐὰν δὲ γνῷ ὁ ἀνὴρ τὴν ἁμαρτίαν αὐτῆς καὶ μὴ μετανοήσῃ ἡ γυνή , ἀλλ᾿ ἐπιμένῃ τῇ πορνείᾳ αὐτῆς καὶ συνζῇ ὁ ἀνὴρ μετ᾿ αὐτῆς , ἔνοχος γίνεται τῆς ἁμαρτίας αὐτῆς καὶ κοινωνὸς τῆς μοιχείας αὐτῆς . 6 Τί οὖν , φημί , κύριε , ποιήσῃ ὁ ἀνήρ , ἐὰν ἐπιμείνῃ τῷ πάθει τούτῳ ἡ γυνή ; Ἀπολυσάτω , φησίν , αὐτὴν καὶ ὁ ἀνὴρ ἐφ᾿ ἑαυτῷ μενέτω · ἐὰν δὲ ἀπολύσας τὴν γυναῖκα ἑτέραν γαμήσῃ , καὶ αὐτὸς μοιχᾶται . 7 Ἐὰν οὖν , φημί , κύριε , μετὰ τὸ ἀπολυθῆναι τὴν γυναῖκα μετανοήσῃ ἡ γυνὴ καὶ θελήσῃ ἐπὶ τὸν ἑαυτῆς ἄνδρα ὑποστρέψαι , οὐ παραδεχθήσεται ; 8 Καὶ μήν φησίν , ἐὰν μὴ παραδέξηται αὐτὴν ὁ ἀνήρ , ἁμαρτάνει καὶ μεγάλην ἁμαρτίαν ἑαυτῷ ἐπιπᾶται , ἀλλὰ δεῖ παραδεχθῆναι τὸν ἡμαρτηκότα καὶ μετανοοῦντα , μὴ ἐπὶ πολὺ δέ · τοῖς γὰρ δούλοις τοῦ θεοῦ μετάνοιά ἐστιν μία . διὰ τὴν μετάνοιαν οὖν οὐκ ὀφείλει γαμεῖν ὁ ἀνήρ . αὕτη ἡ πρᾶξις ἐπὶ γυναικὶ καὶ ἀνδρὶ κεῖται . 9 οὐ μόνον , φησίν , μοιχεία ἐστίν , ἐὰν τις τὴν σάρκα αὐτοῦ μιάνῃ , ἀλλὰ καὶ ὃς ἄν τὰ ὁμοιώματα ποιῇ τοῖς ἔθνεσιν , μοιχᾶται . ὥστε καὶ ἐν τοῖς τοιούτοις ἔργοις ἐὰν ἐμμένῃ τις καὶ μὴ μετανοῇ , ἀπέχου ἀπ᾿ αὐτοῦ καὶ μὴ συνζῆθι αὐτῷ · εἰ δὲ μή , καὶ σὺ μέτοχος εἶ τῆς ἁμαρτίας αὐτοῦ . 10 διὰ τοῦτο προσετάγη ὑμῖν ἐφ᾿ ἐαυτοῖς μένειν , εἴτε ἀνὴρ εἴτε γυνή · δύνατια γὰρ ἐν τοῖς τοιούτοις μετάνοια εἶναι . 11 ἐγὼ οὖν , φησίν , οὐ δίδωμι ἀφορμήν , ἵνα αὕτη ἡ πρᾶξις οὕτως συντελῆται , ἀλλὰ εἰς τὸ μηκέτι ἁμαρτάνειν τὸν ἡμαρτηκότα . περὶ δὲ τῆς προτέρας ἁμαρτίας αὐτοῦ ἔστιν ὁ δυνάμενος ἴασιν δοῦναι · αὐτὸς γάρ ἐστιν ὁ ἔχων πάντων τὴν ἐξουσίαν .
