1 Ἄκουε οὖν , φησίν , ἀνόητε , πῶς ἡ λύπη ἐκτρίβει τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον καὶ πάλιν σώζει · 2 ὅταν ὁ δίψυχος ἐπιβάληται πρᾶξίν τινα καὶ ταύτης ἀποτύχῃ διὰ τὴν διψυχίαν αὐτοῦ , ἡ λύπη αὕτη εἰσπορεύεται εἰς τὸν ἄνθρωπον καὶ λυπεῖ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον καὶ ἐκτρίβει αὐτό . 3 εἶτα πάλιν ἡ ὀξυχολία ὅταν κολληθῇ τῷ ἀνθρώπῳ περὶ πράγματός τινος , καὶ λίαν πικρανθῇ , πάλιν ἡ λύπη εἰσπορεύεται εἰς τὴν καρδίαν τοῦ ἀνθρώπου τοῦ ὀξυχολήσαντος , καὶ λυπεῖται ἐπὶ τῇ πράξει αὐτοῦ ᾗ ἔπραξε καὶ μετανοεῖ , ὅτι τὸ πονηρὸν εἰργάσατο . 4 αὕτη οὖν ἡ λύπη δοκεῖ σωτηρίαν ἔχειν , ὅτι τὸ πονηρὸν πράξας μετενόησεν . ἀμφότεραι οὖν αἱ πράξεις λυποῦσι τὸ πνεῦμα · ἡ μὲν διψυχία , ὅτι οὐκ ἐπέτυχε τῆς πράξεως αὐτῆς , ἡ δὲ ὀξυχολία λυπεῖ τὸ πνεῦμα , ὅτι ἔπραξε τὸ πονηρόν . ἀμφότερα οὖν λυπηρά ἐστι τῷ πνεύματι τῷ ἁγίῳ , ἡ διψυχία καὶ ἡ ὀξυχολία . 5 ἆρον οὖν ἀπὸ σεαυτοῦ τὴν λύπην καὶ μὴ θλῖβε τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον τὸ ἐν σοὶ κατοικοῦν , μήποτε ἐντεύξηται τῷ θεῷ καὶ ἀποστῇ ἀπὸ σου . 6 τὸ γὰρ πνεῦμα τοῦ θεοῦ τὸ δοθὲν εἰς τὴν σάρκα ταύτην λύπην οὐχ ὑποφέρει οὐδὲ στενοχωρίαν .
