1 Ἆρον ἀπὸ σεαθτοῦ , φησί , τὴν λύπην · καὶ γὰρ αὕτη ἀδελφή ἐστι τῆς δίψυχίας καὶ τῆς ὀξυχολίας . 2 Πῶς , φημί , κύριε , ἀδελφή ἐστι τούτων ; ἄλλο γάρ μοι δοκεῖ εἶναι ὀξυχολία καὶ ἄλλο διψυχία καὶ ἄλλο λύπη . Ἀσύνετος εἶ ἄνθρωπε , φησί , καὶ οὐ νοεῖς , ὅτι ἡ λύπη πάντων τῶν πνευμάτων πονηροτέρα ἐστὶ καὶ δεινοτάτη τοῖς δούλοις τοῦ θεοῦ καὶ παρὰ πάντα τὰ πνεύματα καταφθείρει τὸν ἄνθρωπον καὶ ἐκτρίβει τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον καὶ πάλιν σώζει ; 3 ἐγώ , φημί , κύριε , ἀσύνετός εἰμι καὶ οὐ συνίω τὰς παραβολὰς ταύτας . πῶς γὰρ δύναται ἐκτρίβειν καὶ πάλιν σῴζειν , οὐ νοῶ . 4 Ἄκουε , φησίν · οἱ μηδέποτε ἐρευνήσαντες περὶ τῆς ἀληθείας μηδὲ ἐπιζητήσαντες περὶ τῆς θεότητος , πιστεύσαντες δὲ μόνον , ἐμπεφυρμένοι δὲ πραγματείαις καὶ πλούτῳ καὶ φιλίαις ἐθνικαῖς καὶ ἄλλαις πολλαῖς πραγματείαις τοῦ αἰῶνος τούτου · ὅσοι οὖν τούτοις προσκεινται , οὐ νοοῦσι τὰς παραβολὰς τῆς θεότητος · ἐπισκοτοῦνται γὰρ ὑπό τούτων τῶν πράξεων καὶ καταφθείρονται καὶ γίνονται κεχερσωμένοι . 5 καθὼς οἱ ἀμπελῶνες οἱ καλοί , ὅταν ἀμελείας τύχωσι , χερσοῦνται ἀπὸ τῶν ἀκανθῶν καὶ βοτανῶν ποικίλων , οὕτως οἱ ἄνθρωποι οἱ πιστεύσαντες καὶ εἰς ταύτας τὰς πράξεις τὰς πολλὰς ἐμπίπτοντες τὰς προειρημένας , ἀποπλανῶνται ἀπὸ τῆς διανοίας αὐτῶν , καὶ οὐδὲν ὅλως νοοῦσι περὶ δικαιοσύνης , ἀλλὰ καὶ ὅταν ἀκούσωσι περὶ θεότητος καὶ ἀληθείας , ὁ νοῦς αὐτῶν περὶ τὴν πρᾶξιν αὐτῶν καταγίνεται , καὶ οὐδὲν ὅλως νοοῦσιν . 6 οἱ δὲ φόβον ἔχοντες θεοῦ καὶ ἐρευνῶντες περὶ θεότητος καὶ ἀληθείας καὶ τὴν καρδίαν ἔχοντες πρὸς τὸν κύριον , πάντα τὰ λεγόμενα αὐτοῖς τάχιον νοοῦσι καὶ συνίουσιν , ὅτι ἔχουσι τὸν φόβον τοῦ κυρίου ἐν ἑαυτοῖς · ὅπου γὰρ ὁ κύριος κατοικεῖ , ἐκεῖ καὶ σύνεσις πολλή . κολλήθητι οὖν τῷ κυρίῳ , καὶ πάντα συνήσεις καὶ νοήσεις .
