1 Ἠρώτησα αὐτὸν πάλιν λέγων · Ἐπεὶ ὁ κύριος ἄξιόν με ἡγήσατο , ἵνα μετ᾿ ἐμοῦ πάντοτε κατοικῇς ὀλίγα μου ῥήματα ἔτι ἀνάσχου , ἐπεὶ οὐ συνίω οὐδὲν καὶ ἡ καρδία μου πεπώρωται ἀπὸ τῶν προτέρων μου πράξεων · συνέτισόν με , ὅτι λίαν ἄφρων εἰμὶ καὶ ὅλως οὐθὲν νοῶ . 2 ἀποκριθείς μοι λέγει · ἐγώ , φησίν , ἐπὶ τῆς μετανοίας εἰμὶ καὶ πᾶσιν τοῖς μετανοοῦσιν σύνεσιν δίδωμι . ἢ οὐ δοκεῖ σοὶ , φησίν , αὐτὸ τοῦτο τὸ μετανοῆσαι σύνεσιν εἶναι ; τὸ μετανοῆσαι , φησίν , σύνεσίς ἐστιν μεγάλη · συνίει γὰρ ὁ ἁμαρτήσας , ὅτι πεποίηκεν τὸ πονηρὸν ἔμπροσθεν τοῦ κυρίου , καὶ ἀναβαίνει ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτοῦ ἡ πρᾶξις , ἣν ἔπραξεν , καὶ μετανοεῖ καὶ οὐκέτι ἐργάζεται τὸ πονηρόν , ἀλλὰ τὸ ἀγαθὸν πολυτελῶς ἐργάζεται καὶ ταπεινοῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν καὶ βασανίζει , ὅτι ἥμαρτεν . βλέπεις οὖν , ὅτι ἡ μετάνοια σύνεσίς ἐστιν μεγάλη . 3 Διὰ τοῦτο οὖν , φημί , κύριε , ἐξακριβάζομαι παρὰ σοῦ πάντα · πρῶτον μέν , ὅτι ἁμαρτωλός εἰμι , ἵνα γνῶ , ποῖα ἔργα ἐργαζόμενος ζήσομαι , ὅτι πολλαί μου εἰσὶν αἱ ἁμαρτίαι καὶ ποικίλαι . 4 Ζήσῃ , φησίν , ἐὰν τὰς ἐντολάς μου φυλάξῃς καὶ πορπορευθῇς ἐν αὐταῖς · καὶ ὃς ἄν ἀκούσας τὰς ἐντολὰς ταύτας φυλάξῃ , ζήσεται τῷ θεῷ .
