|
1 Καὶ
προσέθεντο
οἱ
υἱοὶ
Ἰσραὴλ
ποιῆσαι
τὸ
πονηρὸν
ἐναντίον
κυρίου,
καὶ
παρέδωκεν
αὐτοὺς
κύριος
ἐν
χειρὶ
ἀλλοφύλων
τεσσαράκοντα
ἔτη.
|
Καὶ
προσέθηκαν
οἱ
υἱοὶ
Ἰσραὴλ
ποιῆσαι
τὸ
πονηρὸν
ἐνώπιον
κυρίου,
καὶ
παρέδωκεν
αὐτοὺς
κύριος
ἐν
χειρὶ
Φυλιστιὶμ
τεσσαράκοντα
ἔτη.
|
|
2 Καὶ
ἐγένετο
ἀνὴρ
ἐκ
Σαραὰ
ἐκ
τῆς
φυλῆς
τοῦ
Δάν,
καὶ
ὄνομα
αὐτῷ
Μανωέ,
καὶ
ἡ
γυνὴ
αὐτοῦ
στεῖρα
καὶ
οὐκ
ἔτικτεν.
|
καὶ
ἦν
ἀνὴρ
εἷς
ἀπὸ
Σαραὰ
ἀπὸ
δήμου
συγγενείας
τοῦ
Δανί,
καὶ
ὄνομα
αὐτῷ
Μανωέ,
καὶ
γυνὴ
αὐτῷ
στεῖρα
καὶ
οὐκ
ἔτεκεν.
|
|
3 καὶ
ὤφθη
ἄγγελος
κυρίου
πρὸς
τὴν
γυναῖκα
καὶ
εἶπεν
πρὸς
αὐτήν
Ἰδοὺ
δὴ
σὺ
στεῖρα
καὶ
οὐ
τέτοκας·
καὶ
ἐν
γαστρὶ
ἕξεις
καὶ
τέξῃ
υἱόν.
|
καὶ
ὤφθη
ἄγγελος
κυρίου
πρὸς
τὴν
γυναῖκα,
καὶ
εἶπεν
πρὸς
αὐτήν·
ἰδοὺ
σὺ
στεῖρα
καὶ
οὐ
τέτοκας,
καὶ
συλλήμψῃ
υἱόν.
|
|
4 καὶ
νῦν
φύλαξαι
καὶ
μὴ
πίῃς
οἶνον
καὶ
σίκερα
καὶ
μὴ
φάγῃς
πᾶν
ἀκάθαρτον·
|
καὶ
νῦν
φύλαξαι
δὴ
καὶ
μὴ
πίῃς
οἶνον
καὶ
μέθυσμα
καὶ
μὴ
φάγῃς
πᾶν
ἀκάθαρτον·
|
|
5 ὅτι
ἰδοὺ
σὺ
ἐν
γαστρὶ
ἕξεις
καὶ
τέξῃ
υἱόν,
καὶ
οὐκ
ἀναβήσεται
σίδηρος
ἐπὶ
τὴν
κεφαλὴν
αὐτοῦ,
ὅτι
ἡγιασμένον
ναζιραῖον
ἔσται
τῷ
θεῷ
τὸ
παιδάριον
ἐκ
τῆς
γαστρός,
καὶ
αὐτὸς
ἄρξεται
σῴζειν
τὸν
Ἰσραὴλ
ἐκ
χειρὸς
ἀλλοφύλων.
|
ὅτι
ἰδοὺ
σὺ
ἐν
γαστρὶ
ἔχεις
καὶ
τέξῃ
υἱόν,
καὶ
σίδηρος
οὐκ
ἀναβήσεται,
ἐπὶ
τὴν
κεφαλὴν
αὐτοῦ
ὅτι
ναζὶρ
θεοῦ
ἔσται
τὸ
παιδάριον
ἀπὸ
τῆς
κοιλίας,
καὶ
αὐτὸς
ἄρξεται
τοῦ
σῶσαι
τὸν
Ἰσραὴλ
ἐκ
χειρὸς
Φυλιστιίμ.
|
|
6 καὶ
ἦλθεν
ἡ
γυνὴ
καὶ
εἶπεν
τῷ
ἀνδρὶ
αὐτῆς
λέγουσα
ὅτι
Ἄνθρωπος
τοῦ
θεοῦ
ἦλθεν
πρός
με,
καὶ
ἡ
ὅρασις
αὐτοῦ
ὡς
ὅρασις
ἀγγέλου
τοῦ
θεοῦ
ἐπιφανὴς
σφόδρα·
καὶ
ἠρώτων,
πόθεν
ἐστίν,
καὶ
τὸ
ὄνομα
αὐτοῦ
οὐκ
ἀπήγγειλέν
μοι.
|
καὶ
εἰσῆλθεν
ἡ
γυνὴ
καὶ
εἶπεν
τῷ
ἀνδρὶ
αὐτῆς
λέγουσα·
ἄνθρωπος
θεοῦ
ἦλθεν
πρός
με,
καὶ
εἶδος
αὐτοῦ
ὡς
εἶδος
ἀγγέλου
θεοῦ,
φοβερὸν
σφόδρα·
καὶ
οὐκ
ἠρώτησα
αὐτόν,
πόθεν
ἐστίν,
καὶ
τὸ
ὄνομα
αὐτοῦ
οὐκ
ἀπήγγειλέν
μοι.
|
|
7 καὶ
εἶπέν
μοι
Ἰδοὺ
σὺ
ἐν
γαστρὶ
ἕξεις
καὶ
τέξῃ
υἱόν·
καὶ
νῦν
μὴ
πίῃς
οἶνον
καὶ
σίκερα
καὶ
μὴ
φάγῃς
πᾶσαν
ἀκαθαρσίαν,
ὅτι
ναζιραῖον
θεοῦ
ἔσται
τὸ
παιδάριον
ἀπὸ
τῆς
γαστρὸς
ἕως
ἡμέρας
θανάτου
αὐτοῦ.
|
καὶ
εἶπέν
μοι·
ἰδοὺ
σὺ
ἐν
γαστρὶ
ἔχεις
καὶ
τέξῃ
υἱόν·
καὶ
νῦν
μὴ
πίῃς
οἶνον
καὶ
μέθυσμα
καὶ
μὴ
φάγῃς
πᾶν
ἀκάθαρτον,
ὅτι
ἅγιον
θεοῦ
ἔσται
τὸ
παιδάριον
ἀπὸ
γαστρὸς
ἕως
ἡμέρας
θανάτου
αὐτοῦ.
|
|
8 καὶ
ἐδεήθη
Μανωὲ
τοῦ
κυρίου
καὶ
εἶπεν
Ἐν
ἐμοί,
κύριε,
ἄνθρωπος
τοῦ
θεοῦ,
ὃν
ἀπέστειλας
πρὸς
ἡμᾶς,
ἐλθέτω
δὴ
πρὸς
ἡμᾶς
καὶ
φωτισάτω
ἡμᾶς
τί
ποιήσωμεν
τῷ
παιδαρίῳ
τῷ
τικτομένῳ.
|
καὶ
προσηύξατο
Μανωὲ
πρὸς
κύριον
καὶ
εἶπεν·
ἐν
ἐμοί,
κύριε
Ἀδωναιέ,
τὸν
ἄνθρωπον
τοῦ
θεοῦ,
ὃν
ἀπέστειλας,
ἐλθέτω
δὴ
ἔτι
πρὸς
ἡμᾶς
καὶ
συμβιβασάτω
ἡμᾶς
τί
ποιήσωμεν
τῷ
παιδίῳ
τῷ
τικτομένῳ.
|
|
9 καὶ
ἐπήκουσεν
ὁ
θεὸς
τῆς
φωνῆς
Μανωέ,
καὶ
παρεγένετο
ὁ
ἄγγελος
τοῦ
θεοῦ
ἔτι
πρὸς
τὴν
γυναῖκα
αὐτῆς
καθημένης
ἐν
τῷ
ἀγρῷ,
καὶ
Μανωὲ
ὁ
ἀνὴρ
αὐτῆς
οὐκ
ἦν
μετ᾿
αὐτῆς.
|
καὶ
εἰσήκουσεν
ὁ
θεὸς
τῆς
φωνῆς
Μανωέ,
καὶ
ἦλθεν
ὁ
ἄγγελος
τοῦ
θεοῦ
ἔτι
πρὸς
τὴν
γυναῖκα,
καὶ
αὕτη
ἐκάθητο
ἐν
ἀγρῷ,
καὶ
Μανωὲ
ὁ
ἀνὴρ
αὐτῆς
οὐκ
ἦν
μετ᾿
αὐτῆς.
|
|
10 καὶ
ἐτάχυνεν
ἡ
γυνὴ
καὶ
ἐξέδραμεν
καὶ
ἀπήγγειλεν
τῷ
ἀνδρὶ
αὐτῆς
καὶ
εἶπεν
πρὸς
αὐτόν
Ἰδοὺ
ὦπταί
μοι
ὁ
ἀνὴρ
ὁ
ἐλθὼν
πρός
με
τῇ
ἡμέρᾳ
ἐκείνῃ.
|
καὶ
ἐτάχυνεν
ἡ
γυνὴ
καὶ
ἔδραμεν
καὶ
ἀνήγγειλεν
τῷ
ἀνδρὶ
αὐτῆς
καὶ
εἶπεν
πρὸς
αὐτόν·
ἰδοὺ
ὦπται
πρός
με
ὁ
ἀνήρ,
ὃς
ἦλθεν
ἐν
ἡμέρᾳ
πρός
με.
|
|
11 καὶ
ἀνέστη
Μανωὲ
καὶ
ἐπορεύθη
ὀπίσω
τῆς
γυναικὸς
αὐτοῦ
πρὸς
τὸν
ἄνδρα
καὶ
εἶπεν
αὐτῷ
Εἰ
σὺ
εἶ
ὁ
ἀνὴρ
ὁ
λαλήσας
πρὸς
τὴν
γυναῖκα;
καὶ
εἶπεν
ὁ
ἄγγελος
Ἐγώ.
|
καὶ
ἀνέστη
καὶ
ἐπορεύθη
Μανωὲ
ὀπίσω
τῆς
γυναικὸς
αὐτοῦ
καὶ
ἦλθεν
πρὸς
τὸν
ἄνδρα
καὶ
εἶπεν
αὐτῷ·
εἰ
σὺ
εἶ
ὁ
ἀνὴρ
ὁ
λαλήσας
πρὸς
τὴν
γυναῖκα;
καὶ
εἶπεν
ὁ
ἄγγελος·
ἐγώ.
|
|
12 καὶ
εἶπεν
Μανωὲ
Νῦν
δὴ
ἐλθόντος
τοῦ
ῥήματός
σου
τί
ἔσται
τὸ
κρίμα
τοῦ
παιδαρίου
καὶ
τὰ
ἔργα
αὐτοῦ;
|
καὶ
εἶπεν
Μανωέ·
νῦν
ἐλεύσεται
ὁ
λόγος
σου·
τίς
ἔσται
κρίσις
τοῦ
παιδίου
καὶ
τὰ
ποιήματα
αὐτοῦ;
|
|
13 καὶ
εἶπεν
ὁ
ἄγγελος
κυρίου
πρὸς
Μανωὲ
Ἀπὸ
πάντων,
ὧν
εἶπα
πρὸς
τὴν
γυναῖκα,
φυλαξάσθω·
|
καὶ
εἶπεν
ὁ
ἄγγελος
κυρίου
πρὸς
Μανωέ·
ἀπὸ
πάντων,
ὧν
εἴρηκα
πρὸς
τὴν
γυναῖκα,
φυλάξεται·
|
|
14 ἀπὸ
πάντων,
ὅσα
ἐκπορεύεται
ἐξ
ἀμπέλου,
οὐ
φάγεται
καὶ
οἶνον
καὶ
σίκερα
μὴ
πιέτω
καὶ
πᾶν
ἀκάθαρτον
μὴ
φαγέτω·
πάντα,
ὅσα
ἐνετειλάμην
αὐτῇ,
φυλαξάσθω.
|
ἀπὸ
παντός,
ὃ
ἐκπορεύεται
ἐξ
ἀμπέλου
τοῦ
οἴνου,
οὐ
φάγεται
καὶ
οἶνον
καὶ
σίκερα
μέθυσμα
μὴ
πιέτω
καὶ
πᾶν
ἀκάθαρτον
μὴ
φαγέτω·
πάντα
ὅσα
ἐνετειλάμην
αὐτῇ,
φυλάξεται.
|
|
15 καὶ
εἶπεν
Μανωὲ
πρὸς
τὸν
ἄγγελον
κυρίου
Βιασώμεθα
δή
σὲ
καὶ
ποιήσομεν
ἐνώπιόν
σου
ἔριφον
αἰγῶν.
|
καὶ
εἶπεν
Μανωὲ
πρὸς
τὸν
ἄγγελον
κυρίου·
κατάσχωμεν
ὧδέ
σὲ
καὶ
ποιήσωμεν
ἐνώπιόν
σου
ἔριφον
αἰγῶν.
|
|
16 καὶ
εἶπεν
ὁ
ἄγγελος
κυρίου
πρὸς
Μανωὲ
Ἐὰν
βιάσῃ
με,
οὐ
φάγομαι
τῶν
ἄρτων
σου,
καὶ
ἐὰν
ποιήσῃς
ὁλοκαύτωμα,
κυρίῳ
ἀνοίσεις
αὐτό·
ὅτι
οὐκ
ἔγνω
Μανωὲ
ὅτι
ἄγγελος
κυρίου
ἐστίν.
|
καὶ
εἶπεν
ὁ
ἄγγελος
κυρίου
πρὸς
Μανωέ·
ἐὰν
κατάσχῃς
με,
οὐ
φάγομαι
ἀπὸ
τῶν
ἄρτων
σου,
καὶ
ἐὰν
ποιήσῃς
ὁλοκαύτωμα,
τῷ
κυρίῳ
ἀνοίσεις
αὐτό·
ὅτι
οὐκ
ἔγνω
Μανωὲ
ὅτι
ἄγγελος
κυρίου
αὐτός.
|
|
17 καὶ
εἶπεν
Μανωὲ
πρὸς
τὸν
ἄγγελον
κυρίου
Τί
ὄνομά
σοὶ,
ἵνα,
ὅταν
ἔλθῃ
τὸ
ῥῆμά
σου,
δοξάσωμέν
σὲ;
|
καὶ
εἶπεν
Μανωὲ
πρὸς
τὸν
ἄγγελον
κυρίου·
τί
τὸ
ὄνομά
σοὶ,
ὅτι
ἔλθοι
τὸ
ῥῆμά
σου,
καὶ
δοξάσομέν
σὲ;
|
|
18 καὶ
εἶπεν
αὐτῷ
ὁ
ἄγγελος
κυρίου
Ἵνα
τί
τοῦτο
ἐρωτᾷς
τὸ
ὄνομά
μου;
καὶ
αὐτό
ἐστιν
θαυμαστόν.
|
καὶ
εἶπεν
αὐτῷ
ὁ
ἄγγελος
κυρίου·
εἰς
τί
τοῦτο
ἐρωτᾷς
τὸ
ὄνομά
μου;
καὶ
αὐτό
ἐστιν
θαυμαστόν.
|
|
19 καὶ
ἔλαβεν
Μανωὲ
τὸν
ἔριφον
τῶν
αἰγῶν
καὶ
τὴν
θυσίαν
καὶ
ἀνήνεγκεν
ἐπὶ
τὴν
πέτραν
τῷ
κυρίῳ,
τῷ
θαυμαστὰ
ποιοῦντι
κυρίῳ·
καὶ
Μανωὲ
καὶ
ἡ
γυνὴ
αὐτοῦ
ἐθεώρουν.
|
καὶ
ἔλαβεν
Μανωὲ
τὸν
ἔριφον
τῶν
αἰγῶν
καὶ
τὴν
θυσίαν
καὶ
ἀνήνεγκεν
ἐπὶ
τὴν
πέτραν
τῷ
κυρίῳ·
καὶ
διεχώρισεν
ποιῆσαι
καὶ
Μανωὲ
καὶ
ἡ
γυνὴ
αὐτοῦ
βλέποντες.
|
|
20 καὶ
ἐγένετο
ἐν
τῷ
ἀναβῆναι
τὴν
φλόγα
ἐπάνωθεν
τοῦ
θυσιαστηρίου
εἰς
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
ἀνέβη
ὁ
ἄγγελος
κυρίου
ἐν
τῇ
φλογί,
καὶ
Μανωὲ
καὶ
ἡ
γυνὴ
αὐτοῦ
ἐθεώρουν
καὶ
ἔπεσον
ἐπὶ
πρόσωπον
αὐτῶν
ἐπὶ
τὴν
γῆν.
|
καὶ
ἐγένετο
ἐν
τῷ
ἀναβῆναι
τὴν
φλόγα
ἐπάνω
τοῦ
θυσιαστηρίου
ἕως
τοῦ
οὐρανοῦ
καὶ
ἀνέβη
ὁ
ἄγγελος
κυρίου
ἐν
τῇ
φλογὶ
τοῦ
θυσιαστηρίου,
καὶ
Μανωὲ
καὶ
ἡ
γυνὴ
αὐτοῦ
βλέποντες
καὶ
ἔπεσαν
ἐπὶ
πρόσωπον
αὐτῶν
ἐπὶ
τὴν
γῆν.
|
|
21 καὶ
οὐ
προσέθηκεν
ἔτι
ὁ
ἄγγελος
κυρίου
ὀφθῆναι
πρὸς
Μανωὲ
καὶ
πρὸς
τὴν
γυναῖκα
αὐτοῦ·
τότε
ἔγνω
Μανωὲ
ὅτι
ἄγγελος
κυρίου
ἐστίν.
|
καὶ
οὐ
προσέθηκεν
ἔτι
ὁ
ἄγγελος
κυρίου
ὀφθῆναι
πρὸς
Μανωὲ
καὶ
πρὸς
τὴν
γυναῖκα
αὐτοῦ·
τότε
ἔγνω
Μανωὲ
ὅτι
ἄγγελος
κυρίου
οὗτος.
|
|
22 καὶ
εἶπεν
Μανωὲ
πρὸς
τὴν
γυναῖκα
αὐτοῦ
Θανάτῳ
ἀποθανούμεθα,
ὅτι
θεὸν
ἑωράκαμεν.
|
καὶ
εἶπεν
Μανωὲ
πρὸς
τὴν
γυναῖκα
αὐτοῦ·
θανάτῳ
ἀποθανούμεθα,
ὅτι
θεὸν
εἴδομεν.
|
|
23 καὶ
εἶπεν
αὐτῷ
ἡ
γυνὴ
αὐτοῦ
Εἰ
ἐβούλετο
κύριος
θανατῶσαι
ἡμᾶς,
οὐκ
ἂν
ἐδέξατο
ἐκ
τῶν
χειρῶν
ἡμῶν
ὁλοκαύτωμα
καὶ
θυσίαν
καὶ
οὐκ
ἂν
ἐφώτισεν
ἡμᾶς
πάντα
ταῦτα
καὶ
οὐκ
ἂν
ἀκουστὰ
ἐποίησεν
ἡμῖν
ταῦτα.
|
καὶ
εἶπεν
αὐτῷ
ἡ
γυνὴ
αὐτοῦ·
εἰ
ἤθελεν
ὁ
κύριος
θανατῶσαι
ἡμᾶς,
οὐκ
ἂν
ἔλαβεν
ἐκ
χειρὸς
ἡμῶν
ὁλοκαύτωμα
καὶ
θυσίαν
καὶ
οὐκ
ἂν
ἔδειξεν
ἡμῖν
ταῦτα
πάντα
καὶ
καθὼς
καιρὸς
οὐκ
ἂν
ἠκούτισεν
ἡμᾶς
ταῦτα.
|
|
24 Καὶ
ἔτεκεν
ἡ
γυνὴ
υἱὸν
καὶ
ἐκάλεσεν
τὸ
ὄνομα
αὐτοῦ
Σαμψών·
καὶ
ηὐλόγησεν
αὐτὸν
κύριος,
καὶ
ηὐξήθη
τὸ
παιδάριον.
|
καὶ
ἔτεκεν
ἡ
γυνὴ
υἱὸν
καὶ
ἐκάλεσεν
τὸ
ὄνομα
αὐτοῦ
Σαμψών·
καὶ
ἡδρύνθη
τὸ
παιδάριον,
καὶ
εὐλόγησεν
αὐτὸ
κύριος.
|
|
25 καὶ
ἤρξατο
πνεῦμα
κυρίου
συμπορεύεσθαι
αὐτῷ
ἐν
παρεμβολῇ
Δὰν
ἀνὰ
μέσον
Σαραὰ
καὶ
ἀνὰ
μέσον
Ἐσθαόλ.
|
καὶ
ἤρξατο
πνεῦμα
κυρίου
συνεκπορεύεσθαι
αὐτῷ
ἐν
παρεμβολῇ
Δὰν
καὶ
ἀνὰ
μέσον
Σαραὰ
καὶ
ἀνὰ
μέσον
Ἐσθαόλ.
|
