Jesus Christ is our example of humility
1 Ταπεινοφρονούντων γάρ ἐστιν ὁ Χριστός , οὐκ ἐπαιρομένων ἐπὶ τὸ ποίμνιον αὐτοῦ . 2 τὸ σκῆπτρον τῆς μεγαλωσύνης τοῦ θεοῦ , ὁ κύριος Ἰησοῦς Χριστός , οὐκ ἦλθεν ἐν κόμπῳ ἀλαζονείας οὐδὲ ὑπερηφανίας , καίπερ δυνάμενος , ἀλλὰ ταπεινοφρονῶν , καθὼς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον περὶ αὐτοῦ ἐλάλησεν · φησὶν γάρ · 3 Κύριε , τίς ἐπίστευσεν τῇ ἀκοῇ ἡμῶν ; καὶ ὁ βραχίων κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη ; ἀνηγγείλαμεν ἐναντίον αὐτοῦ , ὡς παιδίον , ὡς ῥίζα ἐν γῇ διψώσῃ · οὐκ ἔστιν αὐτῷ εἶδος οὐδὲ δόξα , καὶ εἴδομεν αὐτόν , καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος , ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον , ἐκλεῖπον παρὰ τὸ εἶδος τῶν ἀνθρώπων · ἄνθρωπος ἐν πληγῇ ὢν καὶ πόνῳ καὶ εἰδὼς φέρειν μαλακίαν , ὅτι ἀπέστραπται τὸ πρόσωπον αὐτοῦ , ἠτιμάσθη καὶ οὐκ ἐλογίσθη · 4 οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται , καὶ ἡμεῖς ἐλογισάμεθα αὐτὸν εἶναι ἐν πόνῳ καὶ ἐν πληγῇ καὶ ἐν κακώσει · 5 αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν . παιδεία εἰρήνης ἡμῶν ἐπ᾿ αὐτόν · τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν . 6 πάντες ὡς πρόβατα ἐπλανήθημεν , ἄνθρωπος τῇ ὁδῷ αὐτοῦ ἐπλανήθη · 7 καὶ κύριος παρέδωκεν αὐτὸν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν , καὶ αὐτὸς διὰ τὸ κεκακῶσθαι οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα . ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη , καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείραντος ἄφωνος , οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ . ἐν τῇ ταπεινώσει ἡ κρίσις αὐτοῦ ἤρθη . 8 τὴν γενεὰν αὐτοῦ τίς διηγήσεται ; ὅτι αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς ἡ ζωὴ αὐτοῦ . 9 ἀπὸ τῶν ἀνομιῶν τοῦ λαοῦ μου ἥκει εἰς θάνατον . 10 καὶ δώσω τοὺς πονηροὺς ἀντὶ τῆς ταφῆς αὐτοῦ καὶ τοὺς πλουσίους ἀντὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ · ὅτι ἀνομίαν οὐκ ἐποίησεν , οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ . καὶ κύριος βούλεται καθαρίσαι αὐτὸν τῆς πληγῆς . 11 ἐὰν δῶτε περὶ ἁμαρτίας , ἡ ψυχὴ ὑμῶν ὄψεται σπέρμα μακρόβιον . 12 καὶ κύριος βούλεται ἀφελεῖν ἀπὸ τοῦ πόνου τῆς ψυχῆς αὐτοῦ , δεῖξαι αὐτῷ φῶς καὶ πλάσαι τῇ συνέσει , δικαιῶσαι δίκαιον εὖ δουλεύοντα πολλοῖς . καὶ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν αὐτὸς ἀνοίσει . 13 διὰ τοῦτο αὐτὸς κληρονομήσει πολλοὺς καὶ τῶν ἰσχυρῶν μεριεῖ σκῦλα · ἀνθ᾿ ὧν παρεδόθη εἰς θάνατον ἡ ψυχὴ αὐτοῦ , καὶ ἐν τοῖς ἀνόμοις ἐλογίσθη . 14 καὶ αὐτὸς ἁμαρτίας πολλῶν ἀνήνεγκεν καὶ διὰ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν παρεδόθη . 15 καὶ πάλιν αὐτός φησιν · Ἐγὼ δέ εἰμι σκώληξ καὶ οὐκ ἄνθρωπος , ὄνειδος ἀνθρώπων καὶ ἐξουθένημα λαοῦ . 16 πάντες οἱ θεωροῦντές με ἐξεμυκτήρισάν με , ἐλάλησαν ἐν χείλεσιν , ἐκίνησαν κεφαλήν · Ἤλπισεν ἐπὶ κύριον , ῥυσάσθω αὐτόν , σωσάτω αὐτόν , ὅτι θέλει αὐτόν . 17 ὁρᾶτε , ἄνδρες ἀγαπητοί , τίς ὁ ὑπογραμμὸς ὁ δεδομένος ἡμῖν · εἰ γὰρ ὁ κύριος οὕτως ἐταπεινοφρόνησεν , τί ποιήσωμεν ἡμεῖς οἱ ὑπό τὸν ζυγὸν τῆς χάριτος αὐτοῦ δι᾿ αὐτοῦ ἐλθόντες ;