1  Ἣν εἶδον , ἀδελφοί , τοιαύτη . 2  νηστεύσας πολλάκις καὶ δεηθεὶς τοῦ κυρίου , ἵνα μοι φανερώσῃ τὴν ἀποκάλυψιν , ἥν μοι ἐπηγγείλατο δεῖξαι διὰ τῆς πρεσβυτέρας ἐκείνης , αὐτῇ τῇ νυκτί μοι ὦπται ἡ πρεσβυτέρα καὶ εἶπέν μοι · Ἐπεὶ οὕτως ἐνδεὴς εἶ καὶ σπουδαῖος εἰς τὸ γνῶναι πάντα , ἐλθὲ εἰς τὸν ἀγρόν , ὅπου χονδρίζεις , καὶ περὶ ὥραν πέμπτην ἐμφανισθήσομαί σοὶ καὶ δείξω σοὶ , ἃ δεῖ σὲ ἰδεῖν . 3  ἠρώτησα αὐτὴν λέγων · Κυρία , εἰς ποῖον τόπον τοῦ ἀγροῦ ; Ὅπου , φησίν , θέλεις . ἐξελεξάμην τόπον καλὸν ἀνακεχωρηκότα . πρὶν δὲ λαλῆσαι αὐτῇ καὶ εἰπεῖν τὸν τόπον , λέγει μοι · Ἥξω ἐκεῖ , ὅπου θέλεις , 4  ἐγενόμην οὖν , ἀδελφοί , εἰς τὸν ἀγρὸν καὶ συνεψήφισα τὰς ὥρας καὶ ἦλθον εἰς τὸν τόπον , ὅπου διεταξάμην αὐτῇ ἐλθεῖν , καὶ βλέπω συμψέλιον κείμενον ἐλεφάντινον , καὶ ἐπὶ τοῦ συμψελίου ἔκειτο κερβικάριον λινοῦν καὶ ἐπάνω λέντιον ἐξηπλωμένον λινοῦν καρπάσιον . 5  ἰδὼν ταῦτα κείμενα καὶ μηδένα ὄντα ἐν τῷ τόπῳ ἔκθαμβος ἐγενόμην , καὶ ὡσεὶ τρόμος με ἔλαβεν καὶ αἱ τρίχες μου ὀρθαί · καὶ ὡσεὶ φρίκη μοι προσῆλθεν μόνου μου ὄντος . ἐν ἐμαυτῷ οὖν γενόμενος καὶ μνησθεὶς τῆς δόξης τοῦ θεοῦ καὶ λαβὼν θάρσος , θεὶς τὰ γόνατα ἐξωμολογούμην τῷ κυρίῳ πάλιν τὰς ἁμαρτίας μου ὡς καὶ πρότερον . 6  ἡ δὲ ἦλθεν μετὰ νεανίσκων ἕξ , οὓς καὶ πρότερον ἑωράκειν , καὶ ἐστάθη μοι καὶ κατηκροᾶτο προσευχομένου καὶ ἐξομολογουμένου τῷ κυρίῳ τὰς ἁμαρτίας μου . καὶ ἁψαμένη μου λέγει · Ἑρμᾶ , παῦσαι περὶ τῶν ἁμαρτιῶν σου πάντα ἐρωτῶν · ἐρώτα καὶ περὶ δικαιοσύνης , ἵνα λάβῃς μέρος τι ἐξ αὐτῆς εἰς τὸν οἶκόν σου . 7  καὶ ἐξεγείρει με τῆς χειρὸς καὶ ἄγει με πρὸς τὸ συμψέλιον καὶ λέγει τοῖς νεανίσκοις · Ὑπάγετε καὶ οἰκοδομεῖτε . 8  καὶ μετὰ τὸ ἀναχωρῆσαι τοὺς νεανίσκους καὶ μόνων ἡμῶν γεγονότων λέγει μοι · Κάθισον ὧδε . λέγω αὐτῇ · Κυρία , ἄφες τοὺς πρεβυτέρους πρῶτον καθίσαι . Ὅ σοὶ λέγω , φησίν , κάθισον . 9  θέλοντος οὖν μου καθίσαι εἰς τὰ δεξιὰ μέρη οὐκ εἴασέ με , ἀλλ᾿ ἐννεύει μοι τῇ χειρί , ἵνα εἰς τὰ ἀριστερὰ μέρη καθίσω . διαλογιζομένου μου οὖν καὶ λυπουμένου , ὅτι οὐκ εἴασέ με εἰς τὰ δεξιὰ μέρη καθίσαι , λέγει μοι · Λυπῇ , Ἑρμᾶ ; ὁ εἰς τὰ δεξιὰ μέρη τόπος ἄλλων ἐστίν , τῶν ἤδη εὐαρεστηκότων τῷ θεῷ καὶ παθόντων εἵνεκα τοῦ ὀνόματος · σοὶ δὲ πολλὰ λείπει ἵνα μετ᾿ αὐτῶν καθίσῃς · ἀλλὰ ὡς μένεις τῇ ἁπλότητί σου , μεῖνον , καὶ καθιῇ μετ᾿ αὐτῶν καὶ ὅσοι ἐὰν ἐργάσωνται τὰ ἐκείνων ἔργα καὶ ὑπενέγκωσιν , ἃ καὶ ἐκεῖνοι ὑπήνεγκαν .